Önce
Düşlerimin düşeceği yerde
Elini uzattın...
Tanıştık...

Mor sularında yer yüzünün
boğazına kadar mutluluğa boğulmak gibiydi..

Ben
Sana baktım
sen bana
hiç bu kadar çarpmamıştı kalbim
hayata ...hangi duvara vuruyordu
gözlerim gözlerini
ya da hangi sokağa sürüyordu
ellerim ellerini
bilemiyordum

kaybolmak gibiydi tek odalı bir yuvada

öyle sürmüştün ki
düşlerime
yıldızları
gözlerimi açtığımda
sadece sen vardın gördüğüm...
senin dışında her yer
yerle bir olmuştu sanki

Acıtır dedin
Şaşkınlık ince bir hüzün
gibi inmişti yüzüme,
anlamadım demeye kalmadı
sol yanıma uzattın elini
acıtır dedin
acıtırım...

ölmekten korkar mıydı insan?
Kendini metrelerce yüksekliktenderin bir boşluğa bırakmak gibiydi bu


Gözlerim yere düştü
leyla yanmadı mı
yada şirin acımadı mı
hiç...

Bende acırım dedim..

sanki gökyüzü başıma değecekti
sanki delecekti arzularım yüreğim
ellerime dökülecekti yıldızlar
kalbim bedenimi yırtıp
denize atacaktı kendini
yakmayacak sanmıştı
çünkü orda sevda ateşi

Koşmaktan nefes nefese kalıp
Susamak gibiydi yanacağını bilmek bile bile..


emin misin dedin
hayatımı sana çevirdim o an
tüm hücrelerim acıya ağır basıyordu bir anlık mutluluğu
ellerim sana titriyordu
gözlerimde ellerime döktüğün
yıldızlar parlıyordu
bir ömür karanlığı sabah etmeye hazır

"eminim " dedim

hadi atabilirsin adınla başlayan ateşe beni

sanki
saç tellerimin kokusu
avuçlarıma yapışıyordu
sanki yalvarıyordu ayak uçlarım
Atma bir adım daha diye yangına
alevse beni sana çağırıyordu
adının dudaklarıma indiği her an
bana Kaf dağında bulunan
bir zümrüt parlaklığında
bir yarını sunmak gibi
Bir düşü çağırmak gibi
Masala...

Dalarken beni bıraktığın sularda hülyaya
Seni aradı gözlerim
bulamadı...Var olduğun gibi yok olmuştun sanki...
kulağıma sesin düştü geceden
Beni bir tek ateşte bulursun dedin
Beni bir tek yanarken görürsün

Annesi ve hayatıyla tanıştığı an gibi bir bebeğin
İlk ağlaması gibi
Bir şaşkınlıktı seni gördüğüm an

adını sormayı unutmuştum işte

Ateşe koştum
önce sana bakan gözlerimi attım
damla damla eriyordu
yıllarca hayata baktığım ayna..
ellerimi bıraktım ellerini tuttuğum
Hala yoktun
Daha ne kadar yanacağım diye bağırırken
Sesimi attım ateşe kalbim
göz göz olmuş
akıtıyordu o ateşten nehire kendini...

Başımı kaldırdığımda karşımdaydın
kalbin acımadan
kalbini yakmadan beni göremez
her şeyi gören gözlerin dedin
Sor dedin ne soracaksan

*Sahi adın neydi senin ? dedim
Sesimi bir kez daha yitirmeye korkar bir edayla Ses/siz

"Benim adım aşk " dedi

Hani yıllardır herkesi yakan ...Mecnuna deli dedirten
Ferhat’a dağları deldiren
Aslı’yı küle çeviren
Bildin mi beni ?dedi


Nasıl ki,azaptır aşıkın maşukuna Sunduğu O Katre
Vazgeçmemiş ki
Mum etrafında kanadı yanarken
Azap çekmekten pervane..

Adını sürdüm dudaklarıma aşkın
Yüreğimin hüzün düşen
odalarına
Yamadım
gözlerini

Bir daha yandım...
Ve her reddedişinde bir daha yanıyorum
Sevgilim olmayan sevgili...

Görkem Şen