Ahfa bir güfte fısıltısıyla uyanıyorum.
Sabahlar yasemin kokulu.
Yarınım sergüzeşt,kim bilir ...bitab.
Diyarım hoyrat yolum irice der;
o gerek ruha,ruh alevden fer..
Yorulmam bilirim,eşlik etse can ve
saksımda ki yasemin kokusu...
Vakitle hasım olalı,kelamsız beşer.
Kulaklarım sağır kesilir.
hasretin büyür de toprak üryan kesilir.
Gün olur geçer ...yastık demir kesilir.
Biçare yar ! Yollara muhabbet bağlayalı
her çığlık şehri selim olur dudağımda.
Demem o ki; yasemin kokusunu yad et.
Nam saldıkça heba olur acım,
yoksa
yağmurda kırılıp kalır dalın,
zaman gider sen gidersin.
Saksımda büyüttüğüm derman olmaz.
o büyür,dert büyür,sevda ölür.
Fuzuli olmasın güneşin demi,
cisil cisil yağan yağmurun emeği,
Tanrı’nın bahşettiği vecd’in sermayesi...
Sırra kadem basma, vah ! demesin eller
hecr vaktini salan çiçeğime,
kahpe dünyaya müsemmim yasemin kokuma

....
Dilara SAYAN