Medeniyet çemberini geçemeyip
Dünya değişirken kendim doğalım
İnce dokuyup hesaplı biçemeyip
El pençe durmaya uymazken kuralım

Girmezken riyakârcıların safına
Adamcılık düzeninde hor görüldüm
Sığınmazken iblislerin şer affına
Ateşlere verilmeye kör sürüldüm

Yaşarken hayatın bin bir acısını
Battı kıymığı al gülü koklayınca
Gizlerken içimde sevda sancısını
Vefada dünyada bir dost yoklayınca

Bin dert gizlerken yüzümdeki halkalar
Çok hafif buldum boş dünya darasını
Lalezarım çiğnerken yamyam malaklar
Gözyaşım doldurdu yer gök arasını

Madde yükü hafifken mana yanında
Zerresiyle inleyen azam inliyor
Tövbe ederken ömrümün son anında
Faniyi teptim ruhum hakkı dinliyor


Dünyayı ekvatordan tutup fırlatıp
Varın da deyin bundan böyle naşiyim
Birkaç mısra ile kulağı çınlatıp
Faniye vahşiysem bakiye yahşiyim

M.Sıddık SOLMAZ