Bir yiğit gelmiş dünyaya
Uzak anadolu’da
Tertemiz yüreğiyle
Kötülük yok aklında
Ne yaşanacak bilmez
Gelecekte bahtında
Birkaç sene oturacak
Saltanatlık tahtında

Ya sonra ne olacak
Ne görecek yaşamda
İtilip, kakılacak
Irgat olacak tarlada
Bulacakmı kendini
Sevgide ve saygıda
Yoksa o’da bozulacakmı
Bu kirlenmiş Dünya’da

Sevgiyi saygıyı görmüş
Hep hayvanlardan
Onlarla dost olmuş
Hiç bıkıp usanmadan
Tanımamış uzak kalmış
Şehirli insanlardan
Küçük bir dünya kurmuş
Tezekli duvarlardan

Hiç zarar getirmemiş
İnsana, insanlığa
Öğrenmemiş kalleşliği
İnanmış hep dostluğa
Herkesi davet etmiş
Kardeşce yaşamaya
Ancak böyle gidilir
Sürekli mutluluğa

Ellerinin nasırı
Yüreğine yansımış
Sevdiğinin adını
Karasabana kazımış
Almış sazı eline
Hem söylemiş hem çalmış
Yakınmış dertli dertli
Türkülerle çağırmış

Sonunda ermiş
İsteğine, muradına
Kaybetmemiş benliğinden,
Sarılmış toprağına
Mangal gibi yüreğiyle
Haykırmış insanlığa
Dürüst olun kandırmayın,
Sahip çıkın insanlığa

Şafak Özışıl (1999)