...


sessizce konuşuyoruz hep
kendimizi uyandırmayalım diye
ne olacak ki o derin uykudan uyansak?
kıyamet mi kopacak
kopsun öyleyse
kopsun
seni seviyorum
benim sana ihtiyacım var





içimizdeki çocuklardan bahsetmiyorum bile,
... hiç çocuk olmadık ki hep büyüktük
fakat bir o kadar acemi ve küçük
birbirine bitişik ama ayrı kalmak zorunda olan siyam ikizleri gibiyiz
aynı ruhta iki beden
sıyrıl artık lütfen kop benden




üst kattaki madam da bıktı bu sessiz gürültümüzden
çok sesli kavga edin duyamıyorum diyor
sanırım artık herkes biraz çıldırıyor bu hengameden
çay içiyoruz seninle ama sen yoksun
yemek yiyoruz çatal bıçak seslerinden mahrumuz
dans ediyoruz kimse kimsenin ayağına basmıyor
eskimiyor babetlerim



önceden bu kadar üzülmüyordum çünkü
çünkü beni sevdiğini bilmeden yaşamak kolay geliyordu
şimdi yalnız kendime değil sana da üzülüyorum
hadi ben oturup şiirler yazıyorum ya sen
sen ne yapıyorsun?
sen kendi kendine de konuşmazsın ki
nasıl bir kodese kapattın ikimizi


bazen kaçıyorum bu iki kişilik kabustan bir kıyı kasabasında soluklanıyorum
kocaman bir otoparkta beyaz pantolon ve beyaz gömlekli o genç adamı arıyorum
tek tek plakalara bakıyorum İstanbul yazan
ya sen hiç gelmemiş oluyorsun
ya ben gecikmiş
sonra annemi kaybediyorum
babamı
elini kaybediyorum
gözlerini
çekiyorum o kodesin sürgülerini dar geliyor koca evren
bakışıyoruz öylece yine hiç konuşmadan

bir cümle için biliyorum ki yirmi yıl daha bekleyeceğim
o zaman da ömrüm yetmeyecek öleceğim


ben beyaz saçlarını okşamak istiyorum
-tamam konuşmayalım
gözlük camlarını silmek istiyorum
-tamam konuşmayalım
çenendeki gamzeni öpmek istiyorum
-tamam konuşmayalım
nasılsa ve zaten hep susmadık mı


bağır adımı
bitsin bu sağır eden sessizlik


çok sesli bir ayrılığa terk et beni
sonra
evlatlık ver bir sevince
okşasın saçlarımı bağıra çağıra üvey hayat
itsin sırtımdan bir uçuruma
bilemezsin ölüm ödüldür bazen


seni
s
e
v
i
y
o
r
d
u
m
çığlığıma uyan uykundan


hayırlı sabahlar sevgilim
bizi öldürdüm
-düngece-
istediğingibisessizce.....



de_soulmate