bir eflatun gece ,bir zifiri ölüm
sensizliğin girdabında yıkılan umutlar,
ve tükenen bir ben, sensiz kimsesiz...
bir bilsen;ne derin fırtınalar kopardığını yüreğimde,
yine sensiz doğan güne, güneşe isyan...
bunca derde rağmen; yinede umutla bağlanmak hayata,
geleceğini özlemle gözlemek...
küçük bir çocuğun yaptığı gibi,
kulacını kocaman açıp,seni bu kadar seviyorum dercesine
umut taşımak ve sana sarılma isteği ile umuda bağlanmak

hayallerin son noktasına gelişim
yinede içimdeki umutları yok etmemeye direnişim
ve hayata sen varsın diye dört elle sarılışım,
gözlerimden süzülen iki damla yaş
ve umutsuzluk yine.. ne bileyim yaa ...
benim olmayacaksan neyleyim bu hayatı...
kırılma noktasındayım... kendimi yiyip bitirdim
ve sen habersizce hayatını yaşıyorsun
bense sensiz nefes almaya çabalıyorum
ruhum..!nefesim..!olmanı umutla bekliyorum

ah..!
bu umutta olmasa neyleyim yaşamayı?
neyleyim hayal kurmayı ...
ve...
sonsuza dek sensiz kalacaksam yaşamayı?
gelişin bayramım olurdu...!
bayrama hazırlanan minik bir kızın çoskusuyla
ayakkabılarım elbisem kırmızı tokalarım... başucumda
sabah kalkıp saçımı koşarak anneme taratıp
belime kadar kuplu elbisemle fır dönerek
bayram sabahının güzelliğini yaşamak....

ah..! .ah..! bir gelsen...
sabaha gözlerimi senin kokunla açsam
günü,anı senle doldursam ...
varlığınla hayat bulsam,
sıcaklığında kor olsam...
ah..!neler neler yapmazdım kii..!
ellerini avuçlarımda tutup özlemle gözlerine baksam
usulca kolunun altına sığınarak,
işte benim sevdiğim.!!!
işte..! bu beni yaşama bağlayan adam,
işte nefesim..!işte baharım..!
deyip dünyaya meydan okusam...
ama umut işte... umut ! sadece umut..!
umutsuzda yaşanmıyor ki.!
YALNIZLIĞIM...
" UMUT " "UNUT " olmadan gelmeni bekliyorum...
...CANSIZIM...

AsumanOral
9 Mayıs 2012