0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
1153
Okunma
çocukken ne olacasın diye sorduklarında hep ressam derdim ..
okuldayken öğretmenlerimden çizdiğim resimlere övgüler alıp
sergilere katıldıkça daha bir azimle çizerdim
portreyi yada manzarayı.
çocuk; yermeyle değil övmeyle hayata hazırlanır ..
fırsat verselerdi ..
şovalyemi ufka dayayıp tualde T’ye alacaktım hayatı...
dünya pazarında dünyanın gelmişine geçmişine bastığın kahkahayı,
içindeki acıyı haykırırcasına sallaycaktım fırca darbelerini
bazan da minik bir bebeğin çığlığında korkuyu resmedecektim ama içinde insanlık olan
kursagımda kaldı diğer umutlarım gibiii ...
{{@su’şça}}
5.0
100% (2)
