Gün gelir biter tüm acılar
Yakamoz olur güneşin ateşinde bakışlar
Yeşermeden tertemiz çoçuksu duygular
Yangından kalan küllerle savrulur sevdalar

Düşünce önümüze kimsesizliğin kimliği
Hiç kimse görmez aşk ile yanan kalbimizi
Sen yağmurları beslerdin yanaklarında
Ben ise izini arardım kaldırım taşlarında

Her nefesinde bir ankara olurdum solunda
Sen ise gurbet kokardın her yanımda
Bıkmadan demirlerdik yüregimizi aşkın limanına
Sesizce düğümler atardık duygularımızın yamacına

Kimse bilmezdi solumuzdaki yanan ateşi
Bir suskunluk vururdu uzaktan uzağa ikimizi
Sen ağlardın ben yanaklarından toprağa düşerdim

Yağmurlar"dan nasibini alamayan
Kurak bir kent olurdu dudaklarımız
Sesimizin tınısını kimse duymazdı
Durgun ve solgun bakışlarda
Bir yanımız hasret, diğer yanımız sevda kokardı

Kimsenin bilmediği kadar sancılar çekerdik
Derdimizi kimseye açıp söyleyemezdik
Kanayan yanIarımızla arardı gözlerimiz bir birimizi

Suskunluğumuza bir zincir daha vurulurdu
Kalbindeki sancıları hissedince inan kalbim dururdu
Sevdanın yangınında yanardık cehenem alevi gibi
Aldıgımız her Nefes bizde hayat bulurdu

Göz kırpmadan verirdik birbirimize canımızı
Kimse anlamazdı bu yetim yanımızı
Çünkü hiç kimse senin gibi yar olamazdı
Hiç Kimse benim gibi sana yanmazdı .......



Hasan Dağ ((Kelebeğime))