bir ahım kafi geceyi yakmaya
yıldızları tek tek avuçlarımda mum gibi söndürmeye

gelip çık artık ey ölüm
en sevgili gibi...

baharlar yazlar yok artık
eylüle sığınmış hüzün boyalı yağmurlar gibiyim

ah bir de bardaktan boşanırcasına
yağabilsem...

bir damla göz yaşını bölüp sonsuza
kapkara geceye yıldız yapardım yarından umudum olsa

yatırır ölümü boylu boyunca dizlerime
ninniler söylerdim...

kara tren katarı gibi gölgem
geçtiğim her kent yıkılıyor istasyonlar ardımdan bir bir

ardım önüm enkaz
sol yanım viraneye döner baykuşların tünediği kadar...

militan kılıklı illegal suslar
dudaklarımdan adını o hain yangını kanata kanata söker...

gözlerimde sen artığı sahte sevinçler kanıyor
ılık ılık sırtından vurulmuş ikinci el haram gülüşlerin acısı kadar...

bitimsiz günahımsın şimdi
baş ucumda sadık köpek misali bekleyen gölgem gibi acılar

sonsuz bekleyişlerin bir adı yok...

bilmelisin ki ben ölürsem
sende ölürsün ayak ucumda titreyen gölgem gibi
içimdeki uçurumlardan düşen amansız sızı gibi ölürsün...

şiirlerim şahit olsun ki

iki dudak arasına mühürlenmiş ahım yeter
adın anılmamış bir mısra sonunda nokta gibi ölür de gömülürsün...

Hasan ODABAŞI