şimdi zaman ninniliyorum
bir damla sefil göz yaşının dizlerinde

pişmanlıklar kanatıp tırnak tırnak
keşkeler öldürüyorum zehir zemberek suslar

vurup dudaklarıma...

koca bir sevda gömüyorum göksuya biraz üstten bakan
tarumar olmuş bahçede koca çınarın gölgesine...

sende susacaksın benim sustuğum gibi
bizli o masala nokta koyup adımı dip not düşeceksin

develer tellal pireler berber iken...

toprak kayacak ayaklarının altından
mavilerini yitirmiş bir gök yüzü pürüzsüz engebesiz yer yüzü

kağıt gibi her yön aynı
tuhaf bir boşluk kesilecek koca dünya renksiz sessiz

orta yerde bir sen kalacaksın
başı boş kimliksiz...

düşmek için uçurumlar arayacaksın
telaşlı ellerinde falı bakılmış bir tel masum papatya misali

ağlayacaksın solgun yanaklarında göz yaşı yanığı kalınca bir iz...

kaldırımlarda ayak sesi
dar sokaklar çamurlu patikalar ve hatta yağmurlar bile yok

balıkçı kasabasının fersiz sokak lambaları
ve mendireğin ucunda saçağına o yorgun martı tünemiş

deniz feneri de yok..

kara derili denizin yüzünde
ay ufantısı deli deli yakamoz oynaşması

verandada seviş artığı gülüşler
bal damlası gözlerinde gök kuşaklı sevinçler

gamzelerinin çukurunda tiril tiril titreyen heyecan
yastığa sinmiş kokumuz soğuk duvarlarda gölgelerimiz yok...

ve düşmek için uçurum bile yok...

Hasan ODABAŞI