ANNEM

Yazdım yüreğimin orta yerine ismini
Sevgi yüklü haflerle silinmez ki oradan
Bir gün gelir yutarsa toprak fani cismimi
Meleklere okutsun orda yüce yaratan.

Gözyaşın damla damla akar iken üstüme
Sevgi tomurcukları fidan gibi yeşerdi
Elimi uzatırken düşmüş olan dostuma
Merhametin her zaman benden önce koşardı.

Uykusuz gecelerde kolların oldu yorgan
Ninnilere sarıp da yüreğinde büyüttün
Gönül değil ki sanki şefkatlerden bir harman
Sevgiden bir beşikdi beni orda uyuttun.

Karanlık gecelerde yüzüme parlayan nur
Bİlmediğim yollarda ışıldayan bir kandil
Yaslı gönlüme oldun bir neşe ve bir sürur
Gözyaşlarım altına uzatılmış bir mendil.

Hiç mi bitmez gönlünde merhamet adlı pınar
Biz orada yunduk da gönle aktı nurları
Onun için gözümden durmaz sevgi ışıldar
O ışıkla yıkmıştım zulmet denen surları.

Öpülmeye layıktır anam uzat elini
O mübarek elinden cennetlere yol gider
Eksik etme üstümden o dualı dilini
Sen olmadan bu evlat söyle dünyayı n’ider?