Yeter De Artar Bile Hem Mecnun Hem Leylaya
Sürur-u kulub eğer galb olmuşsa mahzuna

Mecra-ı saadette neşe arama sakın

Temaşa ister isen ayine -i hazin’e

Piri pak eyle anı tahire olsun yakın.



Ey aşık gönül sana suzan-ı aşk mı dokundu?

Anın için ruhsarın maşuka olmuş bir nar

Cerahal lisandır bu, mısra mısra okundu

Gördüm gönle nakşeden munis-i seda’yı yar.



Mah cemal-i canandan öyle ziya parlar ki

Dokunsa aşk okuna anda olur bin pare

Şulesi sönmüş olsa birden öyle harlar ki

Tutuşturur tüm gönlü aşık kalır na-çare.



Gözden damla düşünce çöl dönüşür vahaya

Gamzesi ab-ı hayat aşık dalar hülyaya

Şu sevdanın katresi yağsa çorak sahaya

Yeter de artar bile hem Mecnun hem Leyla’ya.



Nuri Baş

Şiirin Daha Anlaşılır Şekli:

Eğer kalplerin neşesi hüzüne dönüşmüşse
Saadet yolunda artık neşe arama
Keder aynasını görmek istersen
Tertemiz eyle onu tamamen kirden temiz olsun.

Ey aşık gönül sana yanan aşk ateşi mi dokundu
Onun için yanağın sevilene bir ateş oldu
Bu durum bir dil yarasıdır ki mısra mısra okundu
Gördüm ki gönle işlenen yarin cana yakın sesiymiş.

Sevgilinin ay gibi olan yüzünden öyle bir nur parlar ki
Eğer o aşk okuna dokunsa ok,bin parça olurdu
Onun alevi sönmüş olsa dahi
Gönlü tutuşturur aşık çaresiz kalır.

Gözden bir damla düşse çöle , çöl vahaya döner
Gamzesi hayat suyu olan aşık bununla hayallere dalar
Bu öyle bir sevda ki bir damlası çorak bir sahaya düşse orası yeşerir.
O bir damla sevda Leyla’ya da Mecnun’a da yeter de artar bile.