’kaderime küfretmeden kederim...gel!!!’


gelmelisin şimdi!
ben
kendimden vazgeçmeden usulca
ve geride bırakmadan geçmemiş geleceği
koyun koyuna geçip
yokluğunla yatmadan uykuya
gelmelisin


ağzımı açsam alev alıyor kelimeler
biliyorum
en çok benim canım yanıyor yine
ve en çok
benim adımın yanına yakışıyor ayrılık
adsız kalıyorum


kimliğine adsız şiirler doğuruyorum
yokluğuna gebe kaldığım gecelerde
ve göbek bağı kesilmiyor aşkın
bıçak sırtı acıların
kapı arkası gölgelerinde


gelmelisin evet
yüzüme bakmalısın kaçırmadan gözlerini
kelimelerini
üstüme salmalısın
talan etmelisin yine
can kırıklarımı
ellerindeki yabancı izleri
saçlarıma silmelisin


şimdi
gelmelisin diyorum
katran karası sevdanın
izlerini bulaştırmalısın cennetime
bütün melekleri kovmalısın omuzlarımdan

gelmelisin
ve kaldığın yerden
devam etmelisin yüreğimi tekmelemeye
beni
üstünü örtemediğin geçmişine asmalısın gözlerimden
adamakıllı öldürmelisin bu defa

ve hatta
öldürürken
özür dilemelisin benden