aşamayı umursamazsan, ölüm kıçının dibindedir.

koalisyen hezimetlerin arkadasında bir fermuar var
terliksi hayvanlara benzeyen bir organik kadınlar
bakireliğinden taviz vermeyecek kadar gururlu
ki dökülen gözyaşları, dökülecek ter kadar masumdu

ölmeyi diledim, ellerimi göğe kaldırdığımda.

sesimin titreyişinde anlamıştım bir şiire geç kaldığımı
bir nesneden ibaret kalmadığımı anlamıştım
ölmeğin bir tür bulaşıcı hastalık olduğunu
gidişinin arkadasın bırakabileceğin tek bir hastalık, ölmek

kuş olmayı diledim Tanrıdan, bir tek sana kırılayım.

bir eroinmana kurban oluşumunda tetiklenmişti
kalbimin bir konyak adetine teyit edildiğini
kriminal incelemelerde tek bir kalıntı bile seni göstermeyeşinde
tek bir resital seni katılmayacağını
tek bir ölüm, Tanrının elinde olduğunu anlamıştım sesinden sonra

sesimin bu ülkede çıkmayaşını bir sineğe benzetiyorum.

bu ülkede sesim çıkmıyor
sesimin çıkmayışını bir silüete kurban verişimi
belki de millet vekillerinin onay vermeyişini
tutsak olan bedenimi bir hücrede sefer edebileceğimi
ülkemde benimsedim. ülkem, ülkemi tanıyamıyorum?

öldüğümde,
cenazemi sabah namazında kılınsın.