Zülûmat dört yanım, gayrı nurani.
Biriler saklamış, gözden kuranı.
Bir darbe sağ eder, biri sol yanı.
Bildiğin muallak, görünen yanı.

Ardında hikmeti ekber hakimin.
En sonlu ünvanım, makber sakini.
Madem bir sonumuz, günümüz kimin.
Solma gel doyumsuz, bulanık kini

Koca bir mülk varsa; vardır MELİĞİ
Cevşene dadanmış, zırhın çeliği.
Azgın nefsin sonu, kabrin gediği.
Ahirde kusulur, her bir yediği.

Kolumda evrenin, mazi olduğu.
Zamandı durmayan, hatır bilmeyen.
Devrinde dervişin, nazı olduğu.
Hem tayy-i zamandır, satır bilmeyen.

Hani en evvelim? Kimdir söyleyen ?
Ahirim neresi? Bir bilen var mı?
Kimdir, O secdede beni inleyen.
Halkaya edeple, bir giden var mı?

Kanımda esaret, sebebi batsın!
Şu gafil dilime, kem zehir atsın!
HALIKIM RAHMedip, rahmeti katsın(!!!)
Bitsin şu Abdullah, bir filiz atsın.