Korktum anne
Gözbebeklerimi sahiplendi bir adam
Korkum büyüdü
Ben büyüdüm
İçimdeki büyüdü…



Ne çok tedirgin ederdi seni
Bir gün aşık olma ihtimalim
Oldum anne
Bir gün geldi
Ben ‘aşk’ oldum
Sevildim
Sayıldım
Kırıldım
Koparıldım…



Senin üzmekten korktuğun gibi
Düşünmediler beni
Bazen kanatlar taktım mutluluktan
Bazen adım atmaya derman bulamadım



Kısa sürdü anne
Alıştırdığın gibi uzun değildi mutluluk
Mutlak heyecanlarımın ardından
Eşlik etti körelmiş cümleler..



Uzatılan eller kirliydi anne
Kucaklayamadım aşk sandığım/ı
Kundaklanan körpecikliğimi
Mutlulukla taçlandıramadım



Cinayetler işledim hislerime
Daha fazla sürükleyemedim
Sürdüremedim sevdayı
Faydasız bir gönülde…



Mutsuzum annem biraz da sevgisiz
Sevdikçe korktum
Korktukça sevdim inadına
Ve ben daha da büyüdüm anne
İçteki büyüyemedi
Artık büyütemedim…


İçimdeki öldü anne!


...