Dün anılarımı kırıp döktüm
Bütün dertlerimi sokaklara döktüm
Üç kuruşluk ömürde, beş kuruşluk caka sattım
Sözlerimi bir oraya bir buraya dağıttım

Elime çok şey geçti zannederken
Elimde kalan üç beş anıydı beni kahreden

Bazen ay güneşin önünden gidiyordu
Bazen de güneş ayın önünden
Zaman geçip gidiyordu
Ben tamam demeden

Israrlarım vardı insanlık adına
Yaşamak için insanca
Yaşamak zordu kararlıca
Tahammülsüz dayatmalarla

Özgürlük denen yafta
Üzerime yapıştıkça
Rahat yoktu uykuma

Ben esir ülkenin, esir şehrin insanıydım
Sense kendini özgür sanandın
Buluşmak istedik aynı söylemlerde
Çıkarcılar buluşturmadılar hiçbir yerde

Her zaman iki türlü yazılar yazdım
Birini hayata, diğerini kağıtlara karaladım
Bugüne kadar ikisi arasındaki farkı anlayamadım
Gerçekler yüzüme çapsa da bir türlü uyanmadım

Çünkü kurtuluş denilen türkünün ninnisinde
Beşikten beri uyuyandım

Ne zaman uyanırım uykudan bilmem
Rüyalarını gördüğümü gerçeğinde söyleyemem…

10.06.2013 – İzmir