Farketmez gelme artık, unut beklenen; seni
İkilem arasında ortalık darmaduman
Denklem sayı çözmüyor, aklım yorarken; beni
Alıştığım yokluğun çapraz ateşinde yan


Kimse, kimsede değil, herkesin var esası
Menfaat dünyasında sözcüklerin tasası
Eksilen ferasetin etkin olmaz yasası
Zora düşmüşse güven, yoklar yürekleri zan


Şikayetim beslenip büyürken küçülürüm
Günden güne çarkında ezilir sürüm sürüm
Pekişen yorgunluğu kuşanır bürüm bürüm
Kaygım, kurgumdan değil, öyle olduğunu san


Mutluluk neydi sence onur mu, itibar mı?
Yoksa fâni dünyada uzak tuttuğun yâr mı?
Tek başına kalmaksa yanına kalan kâr mı?
Şimdi taşmış çorbana bende ki hakkını ban


’Felsefe, sosyal konum’ derdin ya, yine; avun
Var git değerlerini ortak çevrende savun
Nasılsa mayan hazır, birde hasıllıysa un
Kabaran yüreğinin dünyevi derdine kan


Kıskıvrak kırlangıçlar arş’ta uçar mı sandın?
Pervanede can veren kanat açar mı sandın?
Sezgine güvenerek tekrar kaçar mı sandın?
Hiç değilse bunları arada sırada an...


Nezahat YILDIZ KAYA