Ali yiğit bir asker, Vatan nazlı bir güzel.
İsmi Ayşe mecazen , yürekte ebed- ezel.
Ay yıldızlı al bayrak dalgalandıkça burçta.
Şarkılar terennümü, aşk kokar sanki gazel.

Laleler salınırken menekşeler raks eder.
Ali Ayşe’yi sever yok gönülde gam-keder.
Yaylalardan ses verir çobanımın kavalı.
Ah can parçam vatanım, emek olmasın heder...

Şafakla uyanır hep yürek elbet telaşta.
Düşmana öfke vardır hafif çatılan kaşta.
Ayşe akıldan çıkmaz tattır yenilen aşta.
Korumak gerek elbet savaşta ve barışta...

Zedeler yüreğini kin ve öfke Ayşe’nin.
Yıkılır harap olur cam fanusu şişenin.
Onulur mu elleri mabedini eşenin.
Eseri kalır mı hiç hür ve berrak neşenin..

Yıldızlar semasının vazgeçilmez süsüdür.
Ormanlar ak ciğeri, çimenler örtüsüdür.
Hainin kem gözleri nefreti, dürtüsüdür.
Ali Ayşeyi sever, dilinde türküsüdür...

Hilalden taçlar yapar papatyalar dizerek.
Ufka gün gibi doğar tehlikeyi sezerek.
Kahramanlık destanı anlatıyor gezerek.
Ali Ayşe’yi sever gönülde ülküsüdür...

Diçle ’de serinleyip Fırat’la coşar Ali.
Sakarya ruhu ile zafere koşar Ali.
Ayşe’nin Aşkı ile ebedi yaşar Ali.
Ali Ayşeyi sever, dilinde öyküsüdür...

Emine Balı Oğuz