Geri çektim pembeyi mehtaptan,karanlığı geceden
Aldım yağmuru buhardan,buluttan,ağaçtan aslına suya verdim
Her şeyi toplayıp böldüğümde yalnızlık çıkıyordu karşıma,yoksullaşıyordum
Yitiriyordu cazibesini arayış
Kıvranıyordu akıl gizlerin dehlizinde

Küçük şeyleri büyük düşünüyordum
Büyükse suç günah bunalım
Esirdim kuşatmıştı bilgi ve sezgi
Ne zamandır bir başına yaşıyordum içimdeki adada

Çok sanılan bir hiçti yaşam
Yetmez alaycı kısır
Özlemim uçmaktı bilinen zamanın ötesine
Mecburiyetime gömülüydüm

Mevlana ve Yunus çağırdı gittim
Genler göremediğimiz etkenler etkileşim
İnsan dedim
Kurt doymazlığı,aslan pençesi
Yılan kıvraklığında tilki
Attıkları hedef tam on iki
Çaresizlikte iyi niyetli çarede kalleş
İnsan yapısal bir rezalet
Aklı başına gelinceye kadar
Ki yaşamın giyinmediği sevgiye bak
Hani gemiler köprüler yollar dedim

Gelişimde ölümler içinmiş
Her gün biraz kopmuyor mu kıyamet
Ne insana dünya değer ne dünyaya insan
Yalnızlık ve hamallıktır bize kalan
Gözyaşlarım yaşamı tuzlar kokmasın diye
Nedir yaşamanın sırrı dedim

Hüzünlü bir suskunlukta
Çaresiz bir bakış takınmış dinlemekteydiler
Korkuların ışınladığı tahribatla
Acının lavlarında yanmaktaydı umut
Dengede değil ki acı ve mutluluk
Berabere bile kalamıyoruz yaşadığımız hayatla
Cennet ve cehennem konu edilseydi doğmadan
Kim isterdi böyle bir sınav
Yaşamak nedir Allah aşkına

Yunuslar köpek balıkları
Serçe kuşu kartal
Sel deprem hastalık acı
Ve neden bir insanın gücünü başka insanların güçsüzlüğü tamamlar
Yaşamak suç günah gibi
Arınmaksa yok olmak
Şaşkınlığım şaha kalkmıştı
Vurgun yemişti hırsım
Aklıma akıl gerek
Yoksa utanmasın ölüm gelsin bana dedim

Ağlamaya başlamıştı Mevlana
Yalvarıyordu Allaha yunus
Sonra iki kelime çıktı ağızlarından
SUS
KULUZ
SUSTUM.