Nasılsın diye sordum
hickiriklara boğuldu
konuşamadı anka kuşum
yutkundu
iyi değilim dedi kısık bir sesle
belli kırmışlardı kanadını
almışlardı sevincini
anlatmaya başladı
onun yerine ben boğuldum
gözyaşlarımla geçtim
acılar denizinden kaybettim
pusulamı yönüm yok
uzun bitmek bilmeyen
tozlu yollardan geldim
yorgunum bitkinim
kaybettim umutlarımı
bir mermiye sattılar yarınları mı
en güzel akşamları mi
aldılar elimden
boğdular en büyük denizde
yalnız, kimsesiz
öksüz çiçekler gibiyim
aradım mutluluğun yolunu
bulamıyorum bana gelen eli
çaresiz kaldım buralar da
yükledim bende günahlarımı kaderimin boynuna
çünkü o yazdı bu oyunu bana
sattım kara gecelere gözyaşları mı
susturdum bütün şarkıları
bana benziyordular
benim gibi bitiyorlar nasılsa
artık gülüşlerim titrek adımlarım ürkek
çaresizlik kapım da
yalnızlık daha büyük arkasın da
istemiyorum ne güneşi ne ayı ne sabahı
karanlığı seviyorum artık
birtek o benim yanımda dedi
ve karanlığa çevirdi gözlerini
elini bırakan ışığını görmek ister gibi
üzülme diyebildim
sabret sen benim
anka kuşum sun
az zaman kaldı
onun gibi yeniden dogacaksın küllerinden
yakacaksin ateşin le
seni yakan herkesi yeniden
nazo_50 ( 26 şubat 2012)