Batak toprağa gazel oldu yapraklar,
Usul usul, birer birer,
Keman notaları eşliğinde,
Ay ışığında dans ediyorlar.
Fani hayatın sonsuzluğuna doğru,
Denizde yüzercesine çırpınıyorlar,
Gidiyorlar...Gidiyorlar...Gidiyorlar...
Geriye bir bakış, ardından;
Ufak bir gülücük ve el sallıyorlar,
Çeneler kilitlenmiş,diller düğüm,
Çehrelerden aşağı hüzün dolu yaşlar,
Sevda yüklü dağları ayıran ırmak gibi,
Akıyor...Akıyor...Akıyor...
Kömür gözlüm, Kar tanesi,
Yalancı bir hüzünle bakıyor.
Umut ışığıyla umut arayan,
Körkütük sarhoş adam,
Arıyor....Arıyor....Arıyor...
Ak ve kara bulutlar paramparça,
Kavga edip küsmüscesine,
Dört bir yana dağılıyorlar.
Gün doğacak zannederken,
Yalan şarabını içenler,
Hiç aynaya bakmadan devam ediyorlar,
Gam,keder yüklü kara tren gibi,
Tüttüre tüttüre gidiyor yolunca.
Geride kalan yolcular,
Gitmiyor...Gitmeyecek...
Onların tek yolculuğu,
Fani hayatın sonsuzluğuna doğru...

(Furkan Güler)