Tozu, toprağını çaldılar
Çocukluğumun
Beton çektiler üzerine
Fabrikalar dizdiler

Ve komşularımı katlettiler
Vahşice
Yerine heykelcikler geldi
Beton suratlarıyla

Elma şekeri satan amcayı göremez oldum
Yıllardır
Seyyar satıcılarla beraber
Birleşip kaçtılar bu diyardan

Güneş bambaşka doğuyor artık
Göklerde
İyi aydınlatmıyor sanki
Daha bir karanlık ediyor

Uçurtmalarımız tek tek toplandı
Elimizden
Alındı tebeşirler, hulohoplar
Sekemez olduk caddelerde

Nakliyata da el attılar artık
Ulaşmıyor
Elimize kutu kutu penseler
Arkamızı dönemez olduk korkumuzdan
Mil çekildi gözlerimize
Aniden
Bir ömür saklandı dostlarımız
Ve hep biz ebe kaldık

Ustamın kürkünü zenginler aldı
Üzerinden
Kırk liraya satışa çıkardılar
Ballarımıza zehir kattılar

Bizim kanımızla doymayan
Caniler
Kurbanlarımıza dadandı bu kez
Boş kaldı alınlarımız

Ve özlem, pişmanlık, üzüntü
Kaldı
Ardımızda bıraktığımız
Hatıralardan sonra
Şimdilerde avuçlarımızda