Masal gibi bir aşktan, geriye kalmış ne var,
Sararmış bir mektupla, bir resim, ucu yırtık...
Kızıl gün batımları, o eflâtun akşamlar
Ve mehtaplı geceler... Bilmem, nerde bıraktık...

Aşk, anı olup kalmış, gönül dehlizlerimde,
Ve dudaklarındaki son dudak izlerimde.
Yakamozlar yok şimdi benim denizlerimde,
Saçlarından göğsüme, yıldız yağmıyor artık...

Erittim geceleri başucumda, mum gibi,
Gelmeyen gelişini bekledim, sonum gibi
Boş kaldı ellerim hep, en kötü günüm gibi,
Avuçlarım, elinden, sevgi sağmıyor artık...

Sabır taşım çatladı, hasreti aşmak için,
Hicran, hazır bekliyor, gözümden taşmak için.
Boşuna uzanışım sana ulaşmak için
Ellerim, ellerine uzak, değmiyor artık...

Bir deli rüzgâr vurdu, senden ayırdı beni,
Nasıl, güneş batarken, büyütürse gölgeni
İşte, öyle büyüttüm, ben de vehmimde seni;
Gözlerin, gözlerime, ondan sığmıyor artık...

Ünal Beşkese