Yıl 962 olsada bende
Gönül bu durmaz asla yerinde
Takılıp bir uç motifle al yemeniye
Ver elin derse yetmez ki ülke
Kaz dağında bir garip sarı kız
Bazen meryemin kucağında
Baktığım her insanda Tanrı’yı görüyorum
Diyen Rahibe Teressa
Bazen de bolu dağlarında
Şehriyar sözüne uyan köroğlu ayvaz aşığı
Olmaz demeyin avşar elinde
Arap atlar yakın edince ırağı
Dadaloğlu’na sararım sümbül örgü altın saçımı
Bazen deli bazen usta
Anmadan geçemem sevdalım Pir Sultan Abdal’ı
Olurken Veysel’in Toprağında dalaşı
Sıralarım karacaoğlan kaygusuz abdal’ı
Yürürken yane yane ne akıllı ne divane
Yüreğinde olurum Yunus Emre’nin bir yare
Durulup kendim bilende
Taptuk sofrasında bana muhabbet denende
Biter sözüm ateşim söner
Gönül et kemik kalır bîçare
Bu garip dilden son söz gelir
"Mevlana Hüdavendigar bize nazar kılalı
Onun görklü nazarı gönlümüz aynasıdır."
Kiraz Çiçeği
Sevgi yüklü Saygılarımla...