T ünaydın masum mahmurluğundan soyunmuş gündüzüme
Ü lgen olup yansıdın gönül gözümün ferine ergen halinle
N asıl solduysa mevsimler bir bir dökülen takvimlerle
A çtıysa ömür baharları tevekküle düşen cemrelerle
Y aşadın doyasıya hüznün ve mutluluğun kardeşliğini elele

Y ıldızlar hiç düşmedi geceye düştüğünce saçlarına
I raz oldun isyansız, katlandın feleğin çarkındaki bahtına
L letafetin nefasetinle arttı, denk düşünce adalet burcuna
M evsim hazanda doğdun karışırken kırkın kırkıma
A ydın olsun her günün, koşusu uzun yaşamında
Z ulmetle ayrılık bestesi yapan armağanım olsun şiirimle sana....

Nice yıllara Tünay’ım, ömrün yıllansın ama beynin ve bedenin hep genç kalsın canım kardeşim.

Zûlmetle ayrılık bestesi yapan, beni düşünceye salan geceler...
Makâm: Uşşâk
Bestekâr: Kemal Gürses
Güftekâr: Ali Haydar Abdullahoğlu


Ülgen:
-Yüce, üstün, ulu
-Tanrı adlarından biridir. İsim olarak da kullanılır.
-Eski türklerde gök tanrısı.

Iraz:
-rızık,
-hakkına rıza gösteren kişi,
-gelenek ve göreneklerine bağlı anadolu kızı.