Doğayı giydiren renklerin güzel dokusu
Yürekleri yücelten; aşkın gizemli kokusu;
Sadakatinde dem, şefkatinde erdem
Efil efil eser rüzgâr; kadının penceresinde.
Saçları savrulurken; yaşamın gül bahçesinde
Ben erk; imbikten süzülen gül esansında
Aşkın narıyla kadını tanımaya çalışırım.

Sabır, ömür törpüsü, bir sır örgüsü yaşandığı
Varlığı destansıdır; insanca okumasını bilen
Kimi; nazıyla, edasıyla sükûttur kuşandığı.
Kimi; dilin keskin darbesinde direnci bulan
Kadına dair ne varsa; büyütür, öğretir zaman.
Bazen de sevdadan yana akar ırmaklar
O sevda ki; büyüsünde gözyaşları saklar…

Al, al sürgün atar izleyişle, yemyeşildir bağ
Gül, gül sürgün yer; özleyişle dumanlıdır dağ
Direngen bir gülüştür; renk bulduğu dudakta
Ölümsüz bir seviştir, korunaklı kundakta.
Saldır sevda ummanında, baldır sunakta.
Günlük yakılır, kına yakılır; gelin gidene,
Kalbimin gülü, obamın gelini yaş dökme!

Sevinci, kederi içinde saklı; kırılganlık dokur
Gün doğar, gün batar dem hükmünü okur.
Töre insafa gelsin, kırılsın zulmün yuları.
Bir ‘umut’ kiliminde sevginin yeşil suları…
Hoşgörü emzirirken güneş; susmaz usun feryadı
Bitsin diyor; gönül kuşu onca gam, onca ezgi
Dar vakitler çözülsün; yazılsın kadının adı.

Sekiz Mart, Dünya Emekçi Kadınlar Günü
Sevgi, saygı, eşitlikle kutsa özgürlüğünü!
Kadının vefasında, o kutsal analığında
Çözülür kar, çiçeklenir bahar, alır muradın
Al al sürgünlerle, sürgün yemiş vurgunlarla
Yetişen oğullar, kızlar ölümsüzlüğün senin.
Tükenmeden çoğalan toprak anadır Kadın…



Gülşen Şenderin