2
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
1219
Okunma
’’söyle gök yüzüne gürleyip durmasın
yağdıramadığı her damla
aynı çukura düşüyor yüreğimde’’
düşten arta kalan gerçekleri
kundaklayıp uykuya yatırıyor ellerim
ellerinden geçiyor önce
sonra gözlerinden
gözlerime değiyor
kurşun rengi huzursuzluk
kılı kırk yarsa da sitem
en son beni delip geçiyor
keskin kılıcının ucu
dilinde kurduğun dar ağacına
en çok beni asıyor
kuduruyor içinde saklanan çocuk
annesini vuruyor
en çok ölümsüzlük yakışıyor aşka
o herkes ten önce ölüyor
binlerce söylenmemiş söz
ardında yetim kalıyor
kurdeşen döküyor cümlelerim
ayrılık kokuyor pis pis
kanıyor avucumdaki hayat çizgisi
bakamıyor hiç bir çingene falıma
şimdi
birbirinin üzerinden atlıyor kelimeler
ilk düşen ölüyor kaleme
sonra
bir sonraki
ve bir sonraki daha
ve hepsi
intihar ediyor aklım
anlaşılan o ki!!!
5.0
100% (12)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz