2
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
1640
Okunma
Bu şehir ellerimden büyük
bir uyku kadar sessiz bu sokak
yok olmuş düşler içinde saklı
kayıp kalıyoruz derin bir kuytuda
gözlerimiz parlıyor, ağlıyoruz
gözyaşı biraz donuk, yanık acılarımız
yağmurlardan kaçar mı insan?
ıslanmak en güzel sevdayken
güneşten soğur mu bi ruh?
Ve yollar uzun, yollar çıkmaz
bir kez kelebek kadar hassas yalnızlık
sonu mutluluk belki
her şeye rağmen
özlemek ağır bir masaldı
Gitme! diyebilmek
kalbimiz kadar büyüyememek
öpme diyebilmek gerek
kururken dudaklarımız...samettaydas 2 nisan 2010 cuma
Şiirin sahibi
Cevap Yaz