Mutluluklarımız
Göçebedir bizim
Belki bu yüzden
Gülmeye korkar olduk
Mutlu anlarımız
Ürküp kaçmasınlar diye...

Kimseleri kırmadık
Bilirdik kırıkların
Nasıl can yaktığını
Ayakkabımızı bağlamayı
Öğrenmeden çok önce tattık
Gözümüze toz kaçmış gibi yapıp
Kimse görmeden ağlamayı..

Sürgün limanların
Kırık iskelelerinde
Bekledik
Dumanı bile görünmeyen
Sabundan gemileri...

Biz rüzgarsız Ülkenin
İpsiz uçurtmaları
Elinde bekleyen
Küçük elli
Çocuklarıydık
Azıcık rüzgar esse ip
İp olsa esinti
Bulamadık...

Sustuk,susturulduk
Vurulduk, kanadık
Çoğunluk uyurken
Biz hep saatin
Tik taklarını duyduk...

Ta ki!
Birgün
Yüzyıllık ağaç olan bedenimiz
Baltalana baltalana
Devrilinceye dek...
Yıkıldığımız yerde
Ne varsa
Yok oldu gitti...

Biz de
Tomurcukalarımızı
Taşıyan beyaz kuşlarla
Az öteye
Rüzgarlı bayırlara
Güneşin gülümsediği
Yere
Filizlenmeye gittik...

Esra TÜRKER - İSTİNAF