Ağlayarak geldim bu acımasız dünyaya
Kör oldu gözlerim, hala ağlamaktayım
Gülmedi yüzüm döndüm bulutlu havaya
Yağmur oldu özlerim, hala ağlamaktayım .

Kime ne yaptım sa, kötülük babında
Bilmem, hatırlamam, kötü söz lafımda
Görmedim gerçek dostu duran yanımda
Emellerim hep uzakta, hala ağlamaktayım

Kimsenin tavuğuna kış demedim, dememde
Kimsenin somunundan yemedim, yemem de
Ak’ı kara, karayı ak bilmedim, bilmemde
Her daim dik durdum, hala ağlamaktayım

Gençliğimin doyulmaz tam baharındayım
Güçlüyüm, tuttuğumu koparacak yaştayım
Lakin kalmadı artık gücüm, takatim hastayım
Akranlarım sözde, sazda, ben ağlamaktayım

Bakmayın siz benim tebessümlü halime
Her tebessümümde bin ah vardır bilene
Kimse acımaz, ortak olamaz dertlerime
Aldanmayın mimiklerime, ağlamaktayım

Güz gelmeden dökülen yaprak misaliyim
Tarak vurulmadan koparıldı sacım, sakalım
Kurudu fışkırıp akan kan yüklü şah damarım
Kurudu göz pınarım, ama hala ağlamaktayım

Yaşıtlarım zevk, sefa içinde, ben ise yastayım
Hâlbuki hakkımdı mutlu yaşamak, yaşamadım
İmrenen gözlerle akranlarıma her daim baktım
Halimi belle etmesem de, hala ağlamaktayım

Sesim kısıldı ağlamaktan, kalmadı hevesim
Keklik gibi ötmeyi hayal eder güclü nefesim
Çakır tikeni özleyen bül bül misali kafesteyim
Adeta avcıya av olmuşum, hala ağlamaktayım