Sırra kadem olmayı isterdim
Kafayı dinleyip yeniden hayata bakabilmek için

Geçmişte gelen yanlışları silmek isterdim
Yeniden, tertemiz yaşayabilmek için

Engeller var
Yaşam maliyeti, sorumlulukları
İnsanca düşünmenin zorunlulukları

Bireyci olabilseydim
Çıkarcı olabilseydim

Alıp başımı giderdim
Veya boş ver deyip bohem yaşayışa evet derdim

Deniz karşımda
Sahillerin kucağında
Kızların bakışlarında
Bol eğlenceli içkili sofralarda
Günümü gün ederdim

Ne olacak ki?

Karşılaşırsam bir medyayla
Gülerdim sırıtkan bakışlarla
İnsanlıktan, insanlık haklarından söz ederdim
Kanıyor insanlar nasılsa

Gün yalanın doruğunda
Arzularının tanrılığında
İnsanlık oynuyor komedi tiyatrosunda
Ciddi sanat ağızlarıyla

Böyle bir insanlık ne kadar kolay değil mi?

Yetimi yoksulu görünce
Fakiri fukarayı görünce
Köylüyü, çiftçiyi görünce

Sadece resim çekme havası varken
Burun kıvırıp ortalıktan kaçmak varken
Resimleri orada burada sergileyip hava atmak varken
Sonra basın önünde insanlığın doruğundan söz etmek varken

Ne gerek var?
İkiyüzlülüklerden, yalandan söz etmeye

Ne gerek var?
Sorumlulukları yüklenip, insanlık için bilinçlenmeye

Of,
Yaz geldi
Sıcaklar alevlendi
Boş verin her şeyi haydi

Güneş altında kavrulanlar kavrulsun
İnşaatlarda, tarlalarda yananlar yansın

Bize ne?

Demek var ya!
Bir gün hesabı sorulmayacak olsa….

25.05.2013 – İzmir