8
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
871
Okunma

Adım atıyorum
Günün en kuytu
Vaktinde
Uğraksız, metruk
Bir kapıdan içeriye...
Üzerime sayısız anı
Yığılıveriyor.
Yerlerde,
Hüzünden
Yorgun düşmüş
Ümitsiz gölgeler
Acı çekiyor.
Paslı zincirlerinden
Kurtulmak için
Yalvarıyorlar zamana...
Ah,
Taş duvarlar!
Dökük sıvaların
İçine sıkışmış
Sözcükleri
Taşımaktan
Bitap düşmüş
Yıkılması yasak
Taş duvarlar...
Ellerim değdikçe
Kimi buz tutmuş
Kimi yanmış anılar
Dile geliyor
Ağlıyorlar
Parmak uçlarımda
Canımı kanırta kanırta
Hesap soruyorlar
Sanki.
Ama
Sizi ben hapsetmedim ki!...
Oy
Neşeli anıları
Neden içine çekmez
Duvarlar?
Neden hep hüzün kokan
Sayfalar ağlar
Yaşlı ellerimizde?...
Hesap zamanı gelince
Hayatın son kapısından
Elinde
Beyaz güllerlemi
Yoksa
Vicdan karasıylamı
Bineceksin?
Dehlizdeki
Küreksiz
Sandala...
Esra TÜRKER - GÜZ KAPILARI
5.0
100% (6)