Sevmek dedim başladım kelamıma.
Sevmek derken lal oldu dilim.
Duraksadım…

Ve tekrar başladım sevmek adına kelamıma…
İstanbul geldi aklıma, Çünkü aşıkların, aşık olanların şehriydi o.
Denizin kız kulesine olan aşkı dillere destandı.
Kız kulesi nazlıydı ve birazda inatçıydı,
Aşık olduğunu söyleyemedi .
Deniz aşkından vazgeçti kendini sahillere vurdu.

Dalgalıydı artık...
Dalgaları kız kulesinin kapısını her çalışında
Kız kulesinin nazı azaldı.
Aşık olmaya başladı denize.
Ama deniz istemedi onu
Kız kulesi üzüldü ağladı,
Ağladıkça martılar geldi yanına teselli etmeye
Dahada üzüldü..
Martılar dayanamadı gözyaşlarını gagalarına alıp
Denize bıraktılar..

Deniz sevgilisinin ağladığını hissedince yüreği acıdı
Kendini affettirmek istedi
Kapısına gitti,
Martılar çığlık çığlığa karşıladılar onu.
İki sevgili asırlar sonra aşklarını yaşadılar.
Martıların kanatlarının ardında.....