5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1387
Okunma
bir filmden etkilenmiştim
Öleceğini hissetmişti sanki, içine bir ürperti ilşti.
O, sessizce kıpırdadı konuştu, madem ölücek kalmadı takati .
Sessizce yığıldı taştan yatağa ona bakıyordu beton duvarlar.
Tek bir arkadaşı bile yoktu ,bu zindanki onun tek dostuydu.
Ne zaman gardiyan gelse seslenir;
’’Varmı benim mektubum anam,bacım nasıl ’’derdi.
Nereden bilicekki gardiyan o da emir kuluydu.
Herzaman derdiki;’’yok kardeşim mektup sana’’ .
O an anlardıki tek sevdiği bile yoktu bu acımasız dünyada.
Düşüncelere dalardı,derin derin ağlardı, içten içe kalbi sızlardı.
Onu teselli edecek sadece beton duvarlardı
Yavaş yavaş ağardı Saçları ,yaşlanıyordu..
Hergün bu dünyadan göçeceği günü düşünüyordu.
Zaman zaman korkuyordu ölmekten ama çare olmadığınıda biliyordu.
Yaptıklarından pişmandı ama vakit cok geçti düzelmeyecekti.
Ne arkadaşı gelebilecekti ne de sırdaşı.
Ayrılık vakti gelip çattı ruhunu teslim etme vakti.
Baktı bir bir duvarlara,yere,yatağa..kapadı yavaşca gözünü.
Üzülmedi ölücek diye adeta seviniyordu,
Ama gözündende iki damla yaş gelmişti,
Bu gözyaşlarında bir ömür vardı boşa geçmiş....
Şiirin sahibi
Cevap Yaz