Hani dedemden kalan eski bir ev vardı ya
Kırılan camlarını senin için taktığım
Hani yatak odası az birazcık dardı ya
Yıkılan kapısına menteşeler çaktığım

Dün yine oradaydım dört yanını dolaştım
Köşe bucak her yeri örümcek ağı sarmış
Yokluğuna üzüldüm felek ile dalaştım
Sensiz bu dünya bana bir avuç kadar darmış

Ne hayaller kurmuştum ben bu evi boyarken
Beyaz gelinliğinle seni getirecektim
Sen sobanın üstünden çayımızı koyarken
Ben divanın üstünde sessiz oturacaktım

İnce belli bardakta birleşince elimiz
Önce çayı sen benim ağzıma tutacaktın
Şaşkınlıktan lal olup kitlenince dilimiz
Ben üfleyecektim de çayı sen yutacaktın

İpek geceliğinle yastığa baş koyunca
Dağılan saçlarına öylece bakacaktım
Hadi yat artık diyen o sesini duyunca
Daldığım o hülyadan irkilip çıkacaktım

Aşkımızın meyvası kızımız olacaktı
Adını ya Gülperi ya Efsun koyacaktık
Bu eski evin içi neşeyle dolacaktı
Ömrün hazan çağında huzura doyacaktık

Örümcekli camlardan bahçemizi seyrettim
Adını verdiğim o fidan meyvaya durmuş
Bilsen nasıl üzüldüm bilsen nasıl kahrettim
Seni böyle severken ayrılması ne zormuş

Dön desem şimdi sana bilirim ki dönmezsin
Aşkımızın üstünde örümcekler geziyor
Beklide ömür boyu adımı da anmazsın
Böyle kara kaderi hangi kalem yazıyor