Yağmur gökyüzü falan duygusal gelir
Yanarız da hani aklımıza yağmur düşer
Islanmak mecburiyetine bürünürüz
Sevdiğimiz antika oluverir bir kıvılcımda
Sevdiğimiz için güzel görünür
Güzel olduğu için sevmeyiz
El tutmak ağır olur
Gözlerde yaşamak ütopyadır
Ama yine de değer

Şimdi sevmek vardı
Bu mevsimde
Ters gelse de bahar bir kışa
Yine de kavuşmak isteriz
Şubat soğuğu vasıtasıyla
İçimizin toprağına düşer gözlerinin cemresi
Hele de kayısı kokar ki o anılar
İsmine sıkılmaz bu şiirler

Şimdi sevmek vardı
Ama tedirgindir sevda
Ürkek bir kahraman kılığında
En kadın halde
En aceleci ve en masum
Kılığında…

Şimdi sevmek vardı
Gülünü
Onca uzun ömürlü ama
Kokmayan güllerin peyzajında
Entel vakitlere rağmen
En derin köy romantiği tadında.

Şimdi sevmek vardı
Şimdi gezmek vardı
Gözlerinin manzarasında
Bilmem ki numunesi mi var
Cennetin ırmağından?
Hala sayıklamak ismini
Yeri bile değilken
Debisi yüksek anılarda.

Şimdi sevmek vardı
Kendi sözcüklerinin değerinde
Sadece sen söyledin diye pahalı
Yoksa bedava başkasının dilinde
Her şey sende olduğu için güzel
Sen katılmış bir hayat olduğu için
Yaşanmış.
Mum, mürekkep ışığı ve…
Sözcüklerinin sesiyle
Gönül masasında kaç defa
Yüreğinin tokmağı vurulduysa
O kadar çınlasın kulağın!
Sevgin çıkar tövbe eder
Ağzına kepenk vurulsun diye şairin.

Şimdi sevmek vardı
Her günün yarın hesabıyla
Ölesiye yapılacak antlaşmalarla
Bir kadın imzası haricinde
Mühürlenecek belgeleri…
Sanki anlayacakmış gibi
Bütün maddeleri
Çözecekmiş gibi
Cevabı değişen problemi
Aşmak gayretleri
Ve aşınca kahraman olacakmış da
Kabul etmeyecekmiş maskesinde.

Şimdi sevmek vardı
Yine de.
Ağaçların üzerine kar yağınca
Bir daha çiçek açmayacakmış gibi
Beklercesine sevdanın haşirini
Sura üfleninceye kadar
Anlayıncaya kadar en hurinin
Senin hümeyran olduğunu…

Şimdi işte böyle sevmek vardı.