Ateş düşer boyasız,kırık dökük yuvalara,
Yamalı,mahzun gönüller el açar Yaradana,
Binbir ümitle...
Anaların sevinci olur cömertler,
Baba boynunu büker,
Yoksulluğun verdiği çaresizlikten.
Bir gariplik türküsü,
Acılı bir feryat,ağıt yükselir göklere,
El Aman! diye gözlerden yaş akar.
Bayram gelmiş, hani nerde?
Fukara yine hasret çekmekte ,
Zengin zevk-i sefa içinde,keyifte.
Ateş düşer,yakar yürekleri kimsesizlik,
Alın yazısı değil ki!
Sevgisizlik de.

Boynu bükük,aç masum çocukların,
Kuru ekmeğe bile şükreden insanların,
Bayram gelmiş neyine fukaranın?

Kimi bir lokma ekmek derdinde,
Kimi ise malı,mülküyle övünmekte.
Onlardan kör var mı bu âlemde?
Sorarım sizlere,iyilikten başka,
Ne gelir bizimle öte âleme?
Yoksa kefenin cebi var da,
Şu cahil Ayşegül mü bilememek de?

(BU BAYRAM BİR FAKİRİN YÜZÜNÜ GÜLDÜRÜN!)