sen gideli,
pek birşey değişmedi hayatımda.
kapım yine aynı kapı
yirmi dört numaralı,
mavi boyalı.
odam yine dağınık,
saçlarım kirli
pasaklıyım yine eskisi gibi.
perdelerer kapalı.
sobam yine yanmıyor.
üşüyorum...
yine çorap giymiyorum işte ayaklarıma.
karanlık yine ürkütüyor,
tüm lambalar yanık.
şimdi birde üstüne yalnızlık.

sen gideli
pek birşey değişmedi hayatımda.
eskisi gibi yüzüm asık
kuşlara yem veriyorum yine
ektiğimiz çiçekler açmadı daha
ben yinede başlarında bekliyorum.
serçeler tünüyor yine,
bahçedeki dut ağaçlarına.
postacı yine kapımı çalmadan geçiyor.
ben yine aldırmıyorum kimsesizliğime.
akşamları oturup denizi seyrediyorum
bir tek bunun için çıkıyorum yine sokağa.

sen gideli
pek birşey değişmedi hayatımda.
adını yazarkan kağıtlara,
yine titriyor ellerim.
eskisi gibi özeniyorum,
gökyüzünün maviliğine.
kıskanıyorum misket oynayan çocukları.
gazete okuyorum sabahları
çayı yine sevmiyorum.
bir tek sigaraya başladım.
o da arada sırada,
yalnızlıktan bunaldığımda.
ha birde duvardaki resmini indirdim
hani şu Sarayburnunda çektirdiğin.
taa gözlerinin içinde bile denizin belli olduğu.
bunun içinde kızma bana.
dedim ya işte
sen gideli pek birşey değişmedi hayatımda
ben yine bıraktığın yerde dönüşünü bekliyorum.