ne kolaydı değil mi,
gidip de ardına bakmadan
umarsızca
ve
ezilmiş o çiçek üzerinden sekerek
dönmek geriye.
oysa
sen gittiğinde
ben ağlamadım;
ağlayan, ömrümdü...
sen gittin ya
yok oldu içimde bir şeyler;
belki güven,
belki umut...
ömür dediğimiz
ve
göğüslediğimiz her şey
birbir dağıldı,
yer etti içimde
-hani şu meşhur
"cam kırıkları"-...
şimdi
ne geri dönen senin
ne de sen gibilerin
bakmıyorum gözlerine,
inanmıyorum sözlerine...
çünküsü yok,
açıklama yetmez,
yürek dilini bir tek
can dost çözer
o da yok.
sana artık
ne verecek yürek
ne bir çift söz kaldı...
hadi,
sus artık,
biliyorum
elde avuçta bir şey yok...
şu koskoca dünyanın hangarında
çıt yok....
sadece sen ve ben var gibi sanki...
ne dersen de
duymaz kulaklarım, yüreğim.
bakma gözlerime öyle
örterim ben üstünü de,
yüreğimin gözyaşını da.

SERAP HOCA