5
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
1331
Okunma
Bir sonbahar günü dağlarda rüzgâr
Sessizce başlayıp tipiye döndü
Düşerken yapraklar yere sitemkâr
Solmuş mazlum birer ruha büründü.
Ayrı düşen yitik sevgili gibi
Her biri bir yerde görünmez dibi
Oynuyor onlarla amansız tipi
Ümitti uzakta... ne çabuk söndü.
Düşen yaprak titrer boynu da bükük
Saçıldı umutlar yitik ve çürük
Koskocaman dünya daraldı , küçük
İğne deliğinden geçer göründü.
Solgunca bir beniz dokunsan ağlar
Kapuk tutmuş yara elleme kanar
Hayat verecekti ona bir pınar
Ama o da yasa, hüzne büründü.
Olmuş şimdi yeşil edalı yaprak
Yerlerde sürünen ölü bir varak
Sımsıkı kavramış da kara toprak
Bugün onun için bir kara gündü.
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz