Tepetakla düşüyorum gündüze
Gözlerim şiş, yorgun
Sanki bir sigara içimiydi gece
Üşümeden geçti, gitti öylece


Milyonlarca yük taşımış gibiyim
Yıldızlar için havada kaldı sadece ellerim bir süre
Üstüm başım gene uzun kollu
Sözlerim benden çıktıktan sonra
Hep parçalı bulutlu


Ağlamışım, sanki yalnızlık tek hece
Yenildikçe ve gitmek istedikçe
Tepetakla düşüyorum senin yüzüne
Sonbahar hala vuruyorken yüzüme
Bak yenildim işte


Ağır değil mi ve büyük bir söz
Yalnızlık
içimden çıktı çıkalı
Esaretin en büyük esirliği bana kaldı
Satılacak bir köle gibi pazarlarda


Ve ayağımdaki prangaları defalarca törpüledikten sonra
Aksak bir ağrı düşüncemin atardamarında
Çığlıklarım kara karıştı
Gürültülü, hırçın
Baksana, düştükten sonra çığın altına
Hangi yanım sağlam kaldı




...



Her hayat bir çığ altıdır aslında.
Düşdükçe ve paralandıkça hangi yanı kalır bilmez, şafağa...