Şimdi git, ben çoktan kaybettim beni
Göğsüme merhamet ekilince gel!
Evirilip, çevrilip insan olayım.
Ruhunu kaybetmiş bu boş bedeni
Sıradan bir kula denk kılınca gel!

Şimdi git güzelim, henüz yol yakın
Duraksamaların sık olunca gel!
Ben başka bir düşe revan olayım
Arada şöyle bir ardına bakın.
Hatıram peşine takılınca gel!

Şimdi git, tozpembe değildir hayat
Gam, keder ruhuna sokulunca gel!
Ki bir tek ben sana derman olayım.
Yükselsin kalbinden derin bir “heyhat”
Umutların bir bir yıkılınca gel!

Şimdi git, bu tarla çorak bu sene
Üstüne hububat ekilince gel
İlk tohum ve çimen ve sonra tane
Büyüyüp tavlanıp harman olayım
Tüm mahsul ambara tıkılınca gel!

Şimdi git, yolunu bekleyenler var
Varlığın âleme yük olunca gel!
Ben, benden gittiğin zaman olayım.
Orada bedenim olsun ihtiyar
Hasretin ruhumda ak olunca gel!

Şimdi git, vazgeçtim kurban olayım
Dayanmaz yüreğim görmeye seni.
Son bir kez anadan üryan olayım
Sarsınlar tenime beyaz kefeni
O mutlak tecelli hak olunca gel!

İsmail Uysal