Yoksul Dostum’a


Duydum dostlar paye vermiş; olmuşsun Üstad-ı Kebir
Hakkın senin altından tâc; helâl olsun her deste kâr.
Bilirsin ki hiç kıskanmam; hedefimiz, yolumuz bir
Gıpta ettim başarını, dilim tebrike bestekâr.

Ey Üstad-ı Kebir dostum! Endişeyi içinden at!
Ben patika yolcusuyum; sana dardır asfalt, bulvar
Maharetli bir aşçısın; her yemekte ayrı bir tat
Lâkin çorban biraz tuzlu; içinde de hayli KIL var. :)))

Haddin bilen bir fakirim; kimse ile etmem yarış
Yazdıklarım çöpe gitti; paramparça, kırış kırış
Mevsimleri pay etmişler; bana düşen zemheri, kış
Tam ağlarken, sus dediler; sordum "neden? Dediler "ar"!

Sırra kadem bastığın an, gözlerim ufku tarıyor
Ellerinde gül buketi, dostların seni arıyor
Kalemime baktım durdum; bilmem ki neye yarıyor?
ilham desen çoktan kayıp; gönül sazım tutmaz ayar.

Gönüllerde yer aradım; baktım hiç yok; talan olmuş
Sevgi, vefa hep hikâye; "dostluk" denen yalan olmuş
Bir bahçeye çadır kurdum; dedim, artık olan olmuş
El açıp çok dua ettim; talih bana olmadı yar.

İki cambaz oynamazmış, biliyorum, aynı ipte
İtibarın tavan yapmış; sana kindar kalmış dipte
Hakiki dost bulamadım; senin gibi, aynı tipte;
Espirili, halden bilen, sevgi dolu bir ihtiyar. :)))

Mecit AKTÜRK

susuYORUM ve gülümsüYORUM...

Bir de mahcûbiyet var tabi. :)) Hem de bolca. :)

Selam ve sevgiler gönlü zengin "YOKSUL" dostum.


Mecit Aktürk tarafından 5/15/2013 12:39:14 AM zamanında düzenlenmiştir.