Eshab-ı kehf ve köpekleri kıtmir,
üçyüzdokuz yıl uyudular;
benimde uyu’yasım,
ve bir daha uyanma’yasım var,
.
Bunca yıl uyanık kaldıkta ne oldu,
daha genç yaşımızda hayatımız soldu,
gamzelerimize bile hüzün doldu,
bu hayat bize baştan boldu.
.
Ah ile vah ile geçti ömrümüz,
dıştan donduk,yandı özümüz,
kendimize bile geçmedi sözümüz,
od’unu bile yakmaz oldu közümüz,
.
Vakti geldi geçiyor,zaman daraldı,
kapanmadan daha,her bir yan yara aldı,
akları patentlediler, bizlere kara kaldı,
neyimiz var,neyimiz yok dara kaldı,
.
Koparsa kıyamet,hesabı sorulur,
ortaya dökülür her şey mizan kurulur,
haklı rahat,haksız çokça yorulur,
misgal kadar haksızlığın karşılığı bulunur,
sırat nedir ki,insanın kendi hayatı,
akım demekle ak olunmaz madem,
bittiğinde ömrüm,yettiğinde vadem,
budur istediğim,işte ifadem,
Kul hakkından azade gelmektir mizana muradım,
ne fark eder ki,ha tok hada aç yaşadım...

yunus ça.