yırtıldı gök, çatladı toprak
dikenli bir zaman çizerken ömrümüzü
sudan ırak özlemler filiz küskünü
ellerimiz yeryüzü kadar kurak
geçip otursada umut gözlerimize
tenimizdeki bizsizliğe dokunarak
nedense hep hüzünler yağar aşk şehrimize
bekleriz solumuzda vuslatı
kıyısında aşkın, alnımızda şiirler okunarak

mevsim kaçkını bir rüzgarla öperim saçlarını
bir kuytuda gizlenirken senli bakışım
nefesimde parçalanan sensizlik dalgalarını
uzak kentlerden haberin olmadan almışım
ömrüme kazınmış bir gizemli tarihsin
her halini, gölgeni ve dahi izini toplamışım
yokluğunla çarpıp medeniyeti
bir uçtan bir uca sensizliğimi hesaplamışım

göğe kuş, deryaya balık
bana sen lazımısın
dağılsın artık gözlerimden yeter
senden olmayan kalabalık
azaltır beni, sensizliğe ören gün
bir alıcı umut pençelerken düşlerimi
varlığım yokluğunda bir sürgün
sana yollayamam asla
sensizlikte rehin kalan gülüşlerimi

gecenin içine sindi gece
su kendini ıslattı
köze düştü aklım
içimde sen tutuştun
kırık düşlerden sana kanadım
sen, bende varolduğunu çoktan unutmuştun

ALİ RIFAT ARKU
05/05/2013
İSTANBUL