işte zaman durdu...
yoksa çok mu yavaş
geçiyor saatler...

tabii
ben yola çıkacağım ya
gidiyorum ya
bu kocaman ama
yalnız kentten..
ondan...

yarın bu saatlerde
bu acı soğuğun yerini
akdeniz in serin yeli alacak
ve
birkaç eski dost
o eşsiz saat kulesinin
yivli minareye bakan yönünde
beni bekleyecek
ve ben
yine annemden gizli
saklanarak içeceğim sigaramı
belki okey oynarız
o yedinci kattaki mabette...
annem yine arar
nerdesin olğlum der
babam zaten uyuyordur bu saatte
onu hiç ellemem
uyanınca arar zaten
geldin mi oğlum diye
geldim derim
az sonra yanındayım...
karaoğlanda
laf atarmıyız ki kızlara
değişmediyse
antalyanın kızları
aksu beni unutmuş mudur
bilmem...
unuttuysa hatırlatırız
belki manavgata gideriz
deniz in arabasıyla
babası kızar yine
zaten sen buraya hep
araba için geliyorsun diye
deniz soğuk mudur
yüzülmez mi dersiniz
olur mu hiç
bu mevsimde
akdeniz en güzel
en tatlı sıcağındadır
beni bekliyordur belki o da
mazı dağına çıkarız beraber
güneşin batışına mı
doğuşuna mı bilmem
onu varınca düşünürüz
fark etmez
çünkü güneş
koşarak doğar antalya ya
üzülerek batar...
ikisi de harikadır
ya gülersin
ye ölürsün o güneşle....

yarın bu saatlerde
akdeniz akşamları diye bir şarkı
ben akşamı bekliyor
bulacağım kendimi

yarın bu saatlerde
ben orda olacağım da
ya sen...
sen ne yapacaksın
seni terk ediyorum sanma
bu kadersiz yalnızlığa
gitmem düşüyor işte
gitmezsem olmayacak gibi
geri geleceğim korkma
yine sen olacaksın gözlerimde
biz paylaşacağız
bu yalnızlığı....

dönmek istemesem de
şu lanet şehre
senin için döneceğim....