3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
926
Okunma
Yürüyorum zaman ve mekân arkamda,
Her geçen gün ayaklarım fersiz,
...ve ben nefessiz...
Koşuyorum istemesem de,
Beni eriten zaman tünelinde...
Yolcuyum gidiyorum;
Gitmek istemesem de...
Çantama bakıyorum; azığım eksik,
Gözlerimde yaşlarla kalıyorum çaresiz...
Zamanımı harcadım; bonkör ve hesapsız.
Pişmanlıklar içinde, tövbekâr oluyorum...
Rabbim affın büyüktür; affını umuyorum.
Yılmaz Çelik