Tanıştığımızda gökkubbe ağlıyordu

Damla damla rahmet saçıyordu

Hüznüyle kalplerimizi dağlıyordu

Belkide ayrılığı seziyordu

Neşeler açığa vurulan sırla kavruldu



Gönül dostumu tam buldum derken

O dertlerine kendimi hazırlarken

Gençliğimi bu yolda uğurlarken

Erken başladım herhalde bu işe ben

Neşeler açığa vurulan sırla kavruldu



Bu Aslı, Şirin, Leyla aşkı değil

MEVLANA’nın ŞEMS’e verdiği meyil

Talebelerin paydosu beklediği gibi

Umutla damarlarda dolaşan zil

Neşeler açığa vurulan sırla kavruldu



Kula kul olmayan gönül dostları

Yeter bir birbirine mutlu bakışları

Bu umutla sarılır yaraları

Belkide kalubelada bir kesildi karınları

Neşeler açığa vurulan sırla kavruldu



Kederde olsa isyan etmem kadere

Yine seveceğim olsamda biçare

Sevap istemeye gelirse mahşerde

Sevaplarımı alsın gitsemde cehenneme

Neşeler açığa vurulan sırla kavruldu



ŞİİİR:GÖKHAN ER
" 3 Eylül - 1995 "