Haber verin yarime onsuz daraldı nefes
Özlem sardı yokluğu kollarımı da kırdı
Yutkundukça ciğere dardır göğüste kafes
Hasret ağrı dağında erimeyen bir kardı
Tez gelsin yanıbaşa bu gönül onsuz hasta
Gittiği günden beri bülbüller artık yasta.


Şebnemlerde açmıyor boyunlarını büktü
Sevda kahroldu dertten geceleri yatmıyor
Gözler kurudu artık yeterince yaş döktü
Uzaklardan bir selam bu gönüle yetmiyor
Dönsün gelsin geriye zaman artık geçmiyor
Dallar kurudu artık çiçek bile açmıyor.


Sahilde çınladıkça sıcaklığı neşenin
Bende karakışların mevsimi hüküm sürer
Kanatları da kırık şimdi gönül kuşunun
Soğuk yamaçlarında elde kürek kar kürer
Yolları mı kapalı geçit vermez mi dağlar
Sevgilinin yokluğu dilime elem bağlar.


Güneşe de küskünüm doğmasın artık bana
Onun olmadığı gün zaten geceden beter
Yıldızlara asılır bu beden haram cana
Ayın şavkı isyanda çektiğim çile yeter
Geç kalırsa bilsin ki yazık olacak ömre
Karşı koymak ne mümkün vakit dolunca emre



LAVİNİA